Hafız Halil DEVELİOĞLU

Hafız Halil Develioğlu.

BEYİT
Bakmazlar cihana,cevher de olsa

Bir anda yıkılıp virane kalsa,

Atlas kumaş ile bütün bezense,
Nura gark-olmuşlar, Tufancasına.

Hallerin görenler, hayrette kalır,
Kemal-ehli olan, birbirin bulur,
Tilki, çakal görse ne İbret alır?...
Gezerler Nasutu, merdancasına.

İlm-i Ezeli'de "Elest?" Bezminde,
AŞK-ile olmuşlar onlar alude,
Birbirin görmüşler "Kaalu bela" da
Ahte vefadalar, ikrarcasına.

Zahirde, bātında ālem hâmiller,
Muradları Haktır, Hak'ta Kâmiller,
Zevk-u-sâfâ ile mestân-olurlar,
Gamları zevk-olur, irfancasına.

Amelsiz ilimle dâva ederler,
Terk-i amel ile mahbût-olanlar,
Terk-i sıfat-etmez, mağbûn- olanlar
İnatları kavi hayvancasına.

Her bir şey aslına rücû gerektir. (X)
Bilmezse bu remzi, ana merkeptir,
Hak divânelerine tuzak kuranlar,
Gezerler âlemi, dellâlcasına.

Âşıklar, "Kesret" i " Vahdet" ederler,
"Vahdet"i hem dahî "Kesret" ederler,
Her derde çâreyi anlar ederler,
İlaçları vardır, Lokmancasına.

Ko dâvâyı, sofu! Bir Kâmil ara,
Vakt-ola, himmeti sana da ere,
Belki- Sultân-olur, kul vara vara,
Gezerler âlemi, insancasına.

"Hakikat" okuyan "Mânâ"yı bilir,
Öz nefsin öldüren, âlem öldürür,
Kendi hayat bulsa, âlem hay olur,
Dâvâyı terkeder, irfancasına.

(Hıfziyâ)! Sen seni bildinse eğer,
Oku Kelâmullah, kendini uyar,
Sonra bak, bu devran, sana da güler,
Müstakim- ol sen de sâdıkçasına.

(X) Her bir aslına.
Hifziyâ Develioğlu nun mahlası

Hafız Halil Develioğlu.